گاهی دلت میخواهد قدم زنان ، فاتحه زیر لب بروی در نزدیکترین یا پرت ترین قبرستان شهر و سر قدیمی ترین قبر که اسم صاحبش پاک شده بنشینی و مهمانش شوی . لابد او هم بگوید : " خوش آمدی . راحت باش .
فکر کن خانه ی خودت است "
تو هم فکر کنی این قبر خانه ی خودت است و سرت را بگذاری روی شانه ی این خانه و سیر گریه کنی .

نوشته شده در شنبه 93/3/17ساعت 10:7 صبح توسط ر. ابوترابی نظرات ( ) |